adhibeo

adhibeo
ăd-hĭbĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a. [habeo], to hold toward or to, to turn, bring, add to; with ad, in, dat. or absol.
I.
In gen.
A.
Lit.:

cur non adhibuisti, dum istaec loquereris, tympanum,

Plaut. Poen. 5, 5, 38:

huc adhibete aurīs (ad ea) quae ego loquar,

id. Ps. 1, 2, 20:

ad mea formosos vultus adhibete carmina,

Ov. Am. 2, 1, 37; cf. ib. 13, 15:

manus medicas ad vulnera,

Verg. G. 3, 455:

odores ad deos,

Cic. N. D. 1, 40:

quos negat ad panem adhibere quidquam, praeter nasturtium,

to eat with it, Cic. Tusc. 5, 34:

alicui calcaria,

id. Brut. 56 (cf. addere calcar, v. addo):

manus genibus adhibet, i. e. admovet, genua amplexatur,

Ov. M. 9, 216:

vincula captis,

to put them on them, id. F. 3, 293.—
B.
Trop.:

metum ut mihi adhibeam,

Plaut. Men. 5, 6, 20; cf. Quint. 1, 3, 15:

nunc animum nobis adhibe veram ad rationem,

Lucr. 2, 1023; Cic. Har. Resp. 10, 20:

vacuas aurīs adhibe ad veram rationem,

Lucr. 1, 51; cf. Ov. M. 15, 238; Verg. A. 11, 315:

ut oratio, quae lumen adhibere rebus debet, ea obscuritatem afferat,

Cic. de Or. 3, 13, 50:

est ea (oratio) quidem utilior, sed raro proficit neque est ad vulgus adhibenda,

id. Tusc. 4, 28, 60:

adhibere cultus, honores, preces, diis immortalibus,

id. N. D. 1, 2; cf. Tac. A. 14, 53:

alicui voluptates,

Cic. Mur. 35:

consolationem,

id. Brut. 96:

omnes ii motus, quos orator adhibere volet judici,

which the orator may wish to communicate to the judge, id. de Or. 2, 45 al. —Hence = addere, adjungere, to add to:

uti quattuor initiis rerum illis quintam hanc naturam non adhiberet,

Cic. Ac. 1, 11, 39:

ad domesticorum majorumque morem etiam hanc a Socrate adventitiam doctrinam adhibuerunt,

id. Rep. 3, 3.
II.
Esp.
A.
Of persons, to bring one to a place, to summon, to employ (cf. the Engl. to have one up ):

hoc temere numquam amittam ego a me, quin mihi testes adhibeam,

Ter. Ph. 4, 5, 2; so Cic. Fin. 2, 21; Tac. A. 15, 14:

medicum,

Cic. Fat. 12:

leges, ad quas (sc. defendendas) adhibemur,

we are summoned, id. Clu. 52:

nec, quoniam apud Graecos judices res agetur, poteris adhibere Demosthenem,

id. Tusc. 1, 5, 10:

adhibebitur heros,

shall be brought upon the stage, Hor. A. P. 227:

castris adhibere socios et foedera jungere,

Verg. A. 8, 56:

aliquem in partem periculi,

Ov. M. 11, 447:

in auxilium,

Just. 3, 6.—
B.
Adhibere ad or in consilium, to send for one in order to receive counsel from him, to consult one:

neque hos ad concilium adhibendos censeo,

Caes. B. G. 7, 77, 3:

in consilium,

Plin. Ep. 6, 11, 1; so also absol.:

a tuis reliquis non adhibemur,

we are not consulted, Cic. Fam. 4, 7; so ib. 10, 25; 11, [p. 35] 7; id. Off. 3, 20; id. Phil. 5, 9; Caes. B. G. 1, 20; Suet. Claud. 35; cf. Cortius ad Sall. J. 113, and ad Cic. Fam. 4, 7, 15.—But sometimes adhibere in consilium = admittere in cons., to admit to a consultation. —So trop.:

est tuum, sic agitare animo, ut non adhibeas in consilium cogitationum tuarum desperationem aut timorem,

Cic. Fam. 6, 1.—
C.
Adhibere aliquem cenae, epulis, etc., to invite to a dinner, to a banquet, etc., to entertain:

adhibete Penatīs et patrios epulis, etc.,

Verg. A. 5, 62; so Hor. C. 4, 5, 32; Suet. Caes. 73; Aug. 74: in convivium, Nep. praef. 7.—And absol., to receive, to treat:

quos ego universos adhiberi liberaliter dico oportere,

Cic. Q. Fr. 1, 5:

Quintum filium severius adhibebo,

id. Att. 10, 12.—
D.
Adhibere se ad aliquid, to betake or apply one's self to a thing, i. e. to devote attention to it:

adhibere se remotum a curis veram ad rationem,

Lucr. 1, 44 (cf. above I. A.); and absol.: adhibere se, to appear or to behave one's self in any manner:

permagni est hominis, sic se adhibere in tanta potestate, ut nulla alia potestas ab iis, quibus ipse praeest, desideretur,

Cic. Q. Fr. 1, 1, 7.—
E.
Adhibere aliquid ad aliquid, alicui rei, or with in and abl., to put a thing to a determinate use, to apply, to use or employ for or in any thing definite (therefore, with intention and deliberation; on the contr., usurpare denotes merely momentary use; cf. Cic. Lael. 2, 8; and uti, use that arises from some necessity, Herz. ad Caes. B. G. 1, 20):

adhibere omnem diligentiam ad convalescendum,

Cic. Fam. 16, 9; cf. ib. 6; Nep. Att. 21:

cautionem privatis rebus suis,

Cic. Att. 1, 19:

medicinam aegroto,

id. ib. 16, 15:

humatis titulum, i. e. inscriptionem addere,

Liv. 26, 25:

belli necessitatibus patientiam,

id. 5, 6:

fraudem testamento,

Suet. Dom. 2:

curam viis,

id. Vesp. 5:

fidem et diligentiam in amicorum periculis,

Cic. Clu. 42, 118:

misericordiam in fortunis alicujus et sapientiam in salute reip.,

id. Rab. Perd. 2:

flores in causis,

id. Or. 19:

curam in valetudine tuenda,

Cels. 3, 18; and with de:

curam de aliqua re,

Cic. Fam. 2, 7, 3: modum, to set a limit to, to set bounds to:

vitio,

Cic. Tusc. 4, 17:

sumptibus,

Suet. Ner. 16: cf. id. Aug. 100; id. Tib. 34:

voluptati,

Quint. 9, 3, 74:

memoriam contumeliae,

to retain it in memory, Nep. Epam. 7.—
F.
Adhibere aliquid, in gen., to use, employ, exercise:

neque quisquam parsimoniam adhibet,

Plaut. Most. 1, 3, 79:

fidem,

id. Rud. 4, 3, 104:

celeritatem,

Cic. Fam. 10, 21, 2:

calumniam, fraudem, dolum, id. Auct. Or. pro Dom. 14, 36: modum quemdam,

Cic. Tusc. 4, 17, 38; Suet. Calig. 2:

nulla arte adhibita,

Caes. B. C. 3, 26:

sollertiam, Tibull. 3, 4, 75: querelas,

Plin. Ep. 1, 12:

adhibere moram = differre,

Pompon. Dig. 18, 6, 16.—
G.
In later Lat.: alicui aliquem, to bring up, quote one to another as authority for an assertion:

is nos aquam multam ex diluta nive bibentis coërcebat, severiusque increpabat adhibebatque nobis auctoritates nobilium medicorum,

Gell. 19, 5, 3.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • ՆՊԱՍՏ — (ի, ից.) NBH 2 0453 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 11c, 12c, 13c գ. (լծ. ապաստան, եւ հուպ աստ). σύμβλημα (հանգանակ). commissio χρεία (պէտք). opus ἑπιτήδευμα studium, diligentia. եւ բայիւ παρέχω (լծ. պարգեւել).… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • jussion — (ju sion ; en vers, de trois syllabes) s. f. Commandement.    Lettres de jussion, commandement par lequel le roi enjoignait aux autorités supérieures de faire une chose qu elles avaient refusé de faire. •   Le Châtelet refusa l enregistrement ;… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • ԸՆԾԱՅԵՄ — (եցի.) NBH 1 0778 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 12c ն. ԸՆԾԱՅԵՄ կամ ԸՆՁԱՅԵՄ. προσφέρω, καρπόω offero Ընծայ մատուցանել. ընձեռել ընձեռայս, այսինքն ʼի ձեռանէ տալ տուրս եւ նուէրս. նուիրել. պատարագել. եւ Պտղաբեր լինել… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽՈՆԱՐՀԱՄՏԵՄ — ( ) NBH 1 0962 Chronological Sequence: 5c, 12c, 13c չ. ԽՈՆԱՐՀԱՄՏԵԼ. ταπεινοφρονέω humilior, summissionem adhibeo. Խոնարամիտ լինել. խոնարհութեամբ քաղաքավարիլ. խոնարհիլ. *Կանխաւ մաքրիլ եւ խոնարհամտել. եւ քարոզել ʼի կատարումն հասակին. Ածաբ. յայտն.:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՒՇ — (ոյ, ով, ովք. եւ ի, իւ.) NBH 2 0552 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 10c, 11c, 12c, 14c գ. μνήμη memoria. պ. հուշ. ուս. Արմատ Յիշելոյ. Յիշողականն. յիշողութիւն, եւ Ուշադրութիւն. մտադրութիւն. դիտողութիւն.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՋԼԱՊԻՆԴ — ( ) NBH 2 0674 Chronological Sequence: 6c, 13c ՋԼԱՊԻՆԴ եւ ՋԼԱՊՆԴԵԱԼ. Ոյր ջիլքն են պինդ կամ պնդեալ. ուժեղակ. կորովի. հզօրացեալ. *Զպատերազմող՝ զջղապինդն առ պատերազմ ընդ այսս չարութեան. Գէ. ես.: *Իսկ մեք իբրու հրաշք ջլապնդեալք առ այն՝ որ ա՛նկ է մեզ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”